samedi, octobre 14, 2006

Congrés / Symposium.

Vendredi j'étais de corvée de congrés, rester toute la journée dans un stand, a attendre les questions des gens à propos de NIVEL.
La journée avait commencé de manière assez étrange. Autant Jeudi matin entre 8.00 et 10.00 je n'avais pas arreté de bouger, et même j'avais répondu à quelques questions. Le vendredi était super calme. Même à 9.30, j'était la seule derrière son stand. Mais bon je suis une grande habituée de l'attente.
Oui tout a commencé avec les grandes attentes de mon père qui n'est pas souvent à l'heure pour un rendez-vous famillial. Les voyages en moto sont aussi de bons exercices pour la patience. Aprés j'ai épousé un joueur d'échec, donc je passe mon temps à l'attendre. Donc pour vendredi j'avais tout prevu: un bon livre, un bouquin avec des sudokus, je devais bien tenir, car je pensais bien pourvoir répondre à quelques questions de personnes interessées.
Aprés la première pause café à 10.45 ou j'ai bien discuté avec mes collegues, il n'est passé que 2 personne pour prendre des brochures.
A midi, ma collegue qui suit les discours est venu me tenir compagnie, un quart d'heure avant la fin de la pause, elle va fumer sa clope et enfin quelqu'un se decide. Nous avons tout de même renseigné une personne Ouf!! ma journée était sauvée. J'ai recu la permission de mon patron de ranger le stand, de ramener l'ordinateur et de rentrer chez moi. Pas si mal pour un vendredi 13.

Vrijdag, was ik de corveeploeg van het congres, staan achter een stand, wachten op vragen van geïnteresseerde mensen over NIVEL
De dag was een beetje vreemd begonnen. Donderdag tussen 8.00 en 10.00 was ik niet gestopt met bewegen, zelf had ik antwoord gegeven aan vele mensen. Maar vrijdag niks. Zelfs om 9.30 was ik de enige voor mijn stand. OK, ik ben gewend aan wachttijd.
Alles begon met mijn vader die kon niet op tijd zijn voor een familie afspraak. Reizen achterop de motor is ook een goede oefening voor het geduld. Daarna ben ik met een schaker getrouwd, wacht ik op hem zo vaak. Daarom had ik (dacht ik) alles voorbereid: een goed boek en sudokus moesten genoeg zijn. Er zouden toch mensen met vragen komen?!
Na de eerste koffiepauze om 10.45 waren maar twee mensen gekomen om een brochure te pakken. Gelukkig waren er collega's om met mij te kletsen.
Om twaalf uur was er een andere collega, die kwam voor het congres, geweest om mij te helpen. Een kwartier voor het einde van de pauze ging ze roken en toen kwam eindelijk een klant. Oef!!! Mijn dag was gered. Ik krijg toestemming om de stand af te bouwen, de computer kan naar NIVEL terug en ik kan naar huis. Niet zo slecht voor een vrijdag de 13de.

Aucun commentaire: