dimanche, juillet 13, 2025

De la Bastille à Bevrijdingsdag : mon agenda entre deux cultures - Van de Bastille tot Bevrijdingsdag: mijn agenda tussen twee culturen

Kleine anekdote: een paar weken geleden had ik een gesprek met een Franse vriendin. Haar man vierde op 13 juli zijn 60e verjaardag. Ze vroeg mij of we op het feest zouden komen. Ik vertelde haar dat ik geen vakantiedagen meer kon opnemen, omdat alles al op was...
En toen zei ze tegen mij: "Maar het is de nationale feestdag, je hoeft geen vrij te vragen!" »

Toen hebben we heel erg gelachen! Fransen vergeten dat Nederlanders ook andere feestdagen hebben. Soms denk ik dat we een gezamenlijke Europese feestdag moeten creëren... gewoon om een extra dag vrij te hebben en misverstanden tussen vrienden te voorkomen!
Als je naar een ander land verhuist, moet je wennen aan de feestdagen, die anders zijn dan in je eigen land.

De Fransen hebben een voordeel ten opzichte van de Nederlanders: in Frankrijk zijn er 13 feestdagen, vergeleken met 9 in Nederland.


DatumFeestdagFrankrijkNederland
1 januariNieuwjaarsdag
18 aprilGoede Vrijdag❌ (behalve Elzas-Lotharingen)
20 aprilPasen (zondag)
21 aprilPaasmaandag
1 meiDag van de Arbeid
5 meiBevrijdingsdag
✅ (elke 5 jaar, dus ✅ in 2025)
8 meiWapenstilstand 1945
29 meiHemelvaartsdag
8 juniPinksteren (zondag)
9 juniPinkstermaandag
14 juliNationale Feestdag (Bastille)
15 augustusMaria-Tenhemelopneming
1 novemberAllerheiligen
11 novemberWapenstilstand 1918
25 decemberKerstmis
26 decemberTweede Kerstdag (Sint-Stefanusdag)❌ (behalve Elzas-Lotharingen)

In mijn bedrijf zijn er twee verschillen met deze tabel: Goede Vrijdag is geen feestdag, maar Bevrijdingsdag wordt jaarlijks gevierd, niet elke vijf jaar.

Ook al zijn de feestdagen niet hetzelfde, soms zijn er toch leuke verrassingen: het ontdekken van lokale tradities, genieten van een rustig dagje terwijl Frankrijk werkt... of andersom.
In het tijdperk van sociale media zijn deze verschillen nog zichtbaarder, en soms grappig of soms verwarrend.

Het doet mij beseffen hoe nauw nationale feestdagen verbonden zijn met de geschiedenis en cultuur van een land.
Wanneer je in het buitenland woont, ontdek je dat wat thuis ‘normaal’ lijkt, dat elders niet per se is.
Dat is ook de rijkdom van het leven in het buitenland.



Petite anecdote : il y a quelques semaines, je discutais avec une amie française. Son mari fêtait son 60ᵉ anniversaire le 13 juillet. Elle m’a demandé si nous serions présents pour la fête. Je lui ai répondu que, pour nous, c’était un peu loin, et que je n’avais plus de jours de congé à poser, car tout avait déjà été utilisé…

Et là, elle me dit : « Mais c’est la Fête nationale, tu n’as pas besoin de demander un congé ! »

Nous avons alors beaucoup ri ! Les Francais oublient que les Néerlandais ont d’autres jours fériés. Des fois, je me dis qu’on devrait créer un jour férié européen commun… juste pour avoir un jour de congé en plus, et éviter les malentendus entre amis !

Quand on déménage dans un autre pays, il faut s’habituer aux jours fériés, qui ne sont pas les mêmes que dans son pays d’origine.

Les Français ont un avantage sur les Néerlandais : 13 jours fériés en France, contre 9 aux Pays-Bas.

DateJour fériéFrancePays-Bas
1er janvierJour de l'An
18 avrilVendredi Saint❌ (sauf Alsace-Moselle)
20 avrilPâques (dimanche)
21 avrilLundi de Pâques
1er maiFête du Travail
5 maiJournée de la Libération
✅ (tous les 5 ans, donc ✅ en 2025)
8 maiVictoire 1945
29 maiAscension
8 juinPentecôte (dimanche)
9 juinLundi de Pentecôte
14 juilletFête nationale
15 aoûtAssomption
1er novembreToussaint
11 novembreArmistice 1918
25 décembreNoël
26 décembreSaint-Étienne (2e jour de Noël)❌ (sauf Alsace-Moselle)

Dans mon entreprise, il y a deux différences par rapport à ce tableau : Le Vendredi Saint n’est pas férié, mais la Journée de la Libération est célébrée chaque année, et non tous les 5 ans.

Même si les jours fériés ne sont pas les mêmes, cela offre parfois de belles surprises : découvrir des traditions locales, profiter d’un jour tranquille pendant que la France travaille… ou inversement.

À l’heure des réseaux sociaux, ces différences sont encore plus visibles — et parfois sources d’amusement ou d’incompréhension.

Cela me rappelle à quel point les fêtes nationales et les jours fériés sont liés à l’histoire et à la culture d’un pays.
En vivant à l’étranger, on découvre que ce qui semble « normal » chez soi ne l’est pas forcément ailleurs.
C’est aussi ça, la richesse de la vie à l’étranger.


dimanche, juin 29, 2025

🚴‍♀️ Pourquoi les Néerlandais aiment tant le Tour de France (et moi aussi) - Waarom Nederlanders zo dol zijn op de Tour de France (en ik ook)

Chaque été, la France vibre au rythme du Tour de France. Mais aux Pays-Bas aussi, la Grande Boucle occupe les esprits, les écrans et les radios. Voici pourquoi cette course est bien plus qu’un simple événement sportif — c’est une vraie ambiance, que j'apprecie chaque année, même en étant loin de la France.


Le mois de juillet est un mois agréable. C’est souvent le moment des vacances, de la chaleur… Cette année, la chaleur s’est même installée dès la mi-juin. Et puis, il y a le Tour de France.

La France se pare alors de jaune, de vert et de pois rouges. Les routes s’animent, la caravane publicitaire distribue des gadgets plus ou moins biodégradables — et plus ou moins utiles.

Je me souviens d’une année où j’ai été très déçue d’avoir assisté au passage du Tour. Ce qui m’a frappée, c’est de voir tant de spectateurs partir juste après le défilé des voitures publicitaires, sans attendre les coureurs. Heureusement, il y a toujours les vrais amateurs de vélo qui vibrent pour la course elle-même.


Et ces passionnés ne sont pas que français. Aux Pays-Bas aussi, le mois de juillet bat au rythme du peloton.


Dès la mi-juin, je commence à me préparer : il faut choisir les 12 meilleurs coureurs pour former mon équipe dans "Tourploeg", une petite compétition de pronostics que je fais avec d’anciens collègues. C’est ludique, convivial, et ça donne au Tour une autre dimension. On ne regarde plus seulement les paysages français : on vit la course avec stratégie, espoir… et parfois frustration.


Aux Pays-Bas, le vélo n’est pas qu’un sport : c’est un mode de vie. Les enfants apprennent très tôt à se déplacer à vélo, non seulement pour s’amuser, mais pour aller à l’école, chez leurs amis, ou plus tard au travail. Le vélo est roi — en ville, à la campagne, partout.


Alors évidemment, le cyclisme professionnel est suivi avec ferveur. Les exploits des coureurs sont suivis de près. Mais ce qui rend cette passion unique, c’est aussi tout ce qui entoure la course.


Parmi les symboles les plus forts de cette passion, il y a Radio Tour de France. Cette émission mythique, diffusée depuis les années 70, accompagne les Néerlandais tout au long des étapes. On la reconnaît à ses jingles, à ses commentaires enthousiastes, à son ton passionné et décontracté.


On l’écoute partout : au bureau, sur la plage, dans la voiture… comme un rituel.

Et pour moi, expatriée en Hollande, c’est un petit plaisir particulier : pendant l’émission, on entend régulièrement des chansons françaises. Un petit bout de chez moi, chaque jour, dans mes oreilles.


Quand l’étape se termine, un autre rituel commence : De Avondetappe, littéralement "l’étape du soir". C’est une émission télé diffusée chaque soir, souvent depuis un joli coin de France. L’ambiance y est détendue, on y reçoit des coureurs, des anciens champions, des journalistes, des écrivains. On y parle vélo, bien sûr, mais aussi gastronomie, paysages, culture locale. C’est un moment qui prolonge la magie de la journée.


Ces deux emissions — la radio en journée, la télé le soir — montre combien le Tour de France fait partie intégrante de l’été néerlandais. Ce n’est pas seulement une course. 

Chaque année, de nombreux Néerlandais prennent la route du Tour, en camping-car ou à vélo, pour encourager leurs coureurs, planter un drapeau orange sur un col mythique, ou simplement vivre l’événement de l’intérieur.


Le Tour est d’ailleurs passé deux fois par les Pays-Bas : à Rotterdam en 2010, puis à Utrecht en 2015. Cette année-là, nous étions en vacances… en France. Et nous avons manqué les festivités à Utrecht. 


Et vous, suivez-vous le Tour ? Avez-vous une anecdote de bord de route ? Une émission fétiche ?

Racontez-moi tout ça — je suis curieuse de vous lire.




Elke zomer leeft Frankrijk op het ritme van de Tour de France. Maar ook in Nederland houdt de Tour de France de geest, het televisiescherm en de radio bezig. Daarom is deze race veel meer dan alleen een sportevenement: het is een echte sfeer, die ik elk jaar waardeer, ook al ben ik ver van Frankrijk.


Juli is een aangename maand. Het is vaak de tijd van vakantie, van warmte... Dit jaar begon de warmte zelfs al half juni. En dan is er nog de Tour de France.

Frankrijk tooit zich dan met gele, groene en rode stippen. De wegen komen tot leven, de reclamekaravaan gooit hun troep op de weg. 

Ik kan me een jaar herinneren waarin ik erg teleurgesteld was toen de Tour aan mij voorbijging. Wat mij opviel, was dat er na de parade met reclamewagens zoveel toeschouwers vertrokken, zonder op de wielrenners te wachten. Gelukkig zijn er nog de echte liefhebbers, die al enthousiast worden van de wedstrijd zelf.


En deze fans zijn niet alleen Fransen. Ook in Nederland verloopt de maand juli op het ritme van het peloton.


Vanaf half juni begin ik met de voorbereidingen: ik moet de 12 beste renners kiezen voor mijn team in de Tourploeg, een kleine voorspellingswedstrijd die ik doe met oud-collega's. Het is leuk, vriendelijk en het geeft de Tour een andere dimensie. Wij kijken niet langer alleen naar het Franse landschap: wij beleven de race met strategie, hoop... en soms frustratie.


In Nederland is fietsen niet alleen een sport: het is een manier van leven. Kinderen leren al op jonge leeftijd fietsen, niet alleen voor de lol, maar ook om naar school, hun vriendjes of later naar hun werk te gaan. De fiets is koning – in de stad, op het platteland, overal.


Het is dan ook logisch dat men het professionele wielrennen met passie volgt. De prestaties van de renners worden nauwlettend gevolgd. Maar wat deze passie uniek maakt, is ook alles wat rondom de race gebeurt.


Een van de sterkste symbolen van deze passie is Radio Tour de France. Deze show, die al sinds de jaren 70 wordt uitgezonden, begeleidt de Nederlanders op alle podia. Wij herkennen haar aan haar liedjes, haar enthousiaste commentaar, haar gepassioneerde en ontspannen toon.


Ze luisteren er overal naar: op kantoor, op het strand, in de auto.

En voor mij als expat in Nederland is het een extraatje: tijdens de show horen we regelmatig Franse liedjes. Een stukje thuis, elke dag, in mijn oren.


Als het podium is afgelopen, begint een ander ritueel: De Avondetappe. Het televisieprogramma dat elke avond wordt uitgezonden, vaak vanuit een mooi hoekje van Frankrijk. De sfeer is ontspannen, hardlopers, oud-kampioenen, journalisten en schrijvers zijn van harte welkom. Ze praten natuurlijk over fietsen, maar ook over gastronomie, landschappen en de lokale cultuur. 


Deze twee uitzendingen – overdag op de radio, ’s avonds op tv – laten zien hoezeer de Tour de France onlosmakelijk met de Nederlandse zomer verbonden is. Het is niet zomaar een race.

Jaarlijks rijden vele Nederlanders met campers of op de fiets langs de Tourroute om hun renners aan te moedigen, een oranje vlag te planten op een legendarische bergpas of gewoon het evenement van binnenuit te beleven.


De Tour de France heeft Nederland ook al twee keer aangedaan: in 2010 in Rotterdam en in 2015 in Utrecht. Dat jaar waren we op vakantie... in Frankrijk. En wat hebben we de festiviteiten in Utrecht gemist.


En jij, volg jij de Tour? Hebt u een anekdote die u is overkomen? 

Vertel me er alles over, ik ben benieuwd.

vendredi, juin 13, 2025

Même les NS savent faire grève ! - Zelfs de NS weet hoe ze moeten staken!

La semaine dernière, il y a eu de sérieux bouleversements aux Pays-Bas. Non, je ne parle pas de la démission du gouvernement :) – mais de la grève de NS. NS, ou Nederlandse Spoorwegen, c’est la compagnie nationale de chemins de fer néerlandaise, l’équivalent de la SNCF en France. Et je peux vous dire qu’ils ont encore beaucoup à apprendre des Français en matière de mobilisation !

La grève est une véritable spécialité française, presque un art de vivre. Vivant aux Pays-Bas depuis plus de 30 ans, j’ai toujours été frappée par la manière très “mesurée” dont les grèves se déroulent ici. Les employés font tout pour ne pas se mettre l’opinion publique à dos. Les discussions entre syndicats et employeurs sont prises très au sérieux, les pourparlers sont un art subtil, et le compromis est presque toujours à portée de main.

Ici, une grève, c’est souvent une demi-journée symbolique ou un service réduit en dehors des heures de pointe. Le but : faire passer un message, mais sans trop perturber les voyageurs. C’est une grève « avec le sourire ». Résultat : les jours de grève, on ne se presse même pas pour vérifier les horaires, car on sait qu’il y aura quand même un train, tôt ou tard.

Mais mardi dernier, NS a surpris tout le monde : pas un seul train n’a circulé dans ma région. Rien. Nada. Silence sur les rails. Quel changement ! Heureusement, cela ne devait durer que trois jours, et même pas consécutifs.
Ce silence ferroviaire m’a d’ailleurs rappelé un autre souvenir : en 1995, en France, il y a eu de grandes grèves qui ont duré plusieurs semaines. À l’époque, mes parents habitaient le long d’une ligne de chemin de fer, et pour eux, le calme soudain des nuits – habituellement rythmées par le passage régulier des trains – était un délice. Comme quoi, même dans le tumulte social, on peut parfois trouver un peu de paix inattendue !

C’est vrai que, en tant que cliente régulière de NS, la semaine dernière a été à la fois déconcertante, surprenante. Est-ce le debut d’un vent nouveau sur les mouvements sociaux aux Pays-Bas. Peut-être que les employés en ont assez de faire systématiquement profil bas ? Peut-être que les négociations feutrées ne suffisent plus face à des revendications légitimes ? En tout cas, même si cette grève a bousculé mon quotidien, je suis derrière eux. Revendiquer de meilleures conditions de travail, ce n’est pas seulement un droit, c’est une nécessité. Et si cela passe par quelques jours de perturbation, alors soit – c’est un prix que je suis prête à accepter.

D’après le site de NS, tout devrait rentrer dans l’ordre lundi prochain. Espérons que les syndicats obtiendront gain de cause et que les employés verront leurs efforts reconnus, par une augmentation et des conditions de travail plus justes. Parce qu’un train qui roule bien, c’est souvent aussi parce que ceux qui le font rouler sont valorisés.




Afgelopen week vonden er grote onrusten plaats in Nederland. Nee, ik heb het niet over het aftreden van de regering :) – maar over de NS-staking. En ik kan jullie vertellen dat ze qua mobilisatie nog heel wat van de Fransen kunnen leren!

Staken is een echte Franse specialiteit, bijna een levenskunst. Ik woon al ruim 30 jaar in Nederland en het heeft mij altijd getroffen hoe ‘gemeten’ de stakingen hier plaatsvinden. Werknemers doen er alles aan om de publieke opinie niet te vervreemden. Overleg tussen vakbonden en werkgevers wordt serieus genomen, onderhandelingen zijn een subtiele kunst en een compromis is bijna altijd haalbaar.

Een staking betekent hier vaak een symbolische halve dagdienst of een beperkte dienstverlening buiten de spitsuren. Het doel: een boodschap overbrengen, maar zonder de reiziger al te veel te storen. Het is een staking ‘met een glimlach’. Gevolg: op stakingsdagen kijken mensen niet eens meer naar de dienstregeling, omdat ze weten dat er vroeg of laat toch wel een trein zal rijden.

Maar afgelopen dinsdag verraste de NS me: er reed geen enkele trein in mijn regio. Niets.  Rien. Stilte op de rails. Wat een verandering! Gelukkig zou het maar drie dagen duren, en niet eens aaneengesloten.

Deze stilte bij de spoorwegen deed mij ook denken aan een andere herinnering: in 1995 waren er in Frankrijk grote stakingen die meerdere weken duurden. Mijn ouders woonden destijds langs een spoorlijn en voor hen was de plotselinge stilte van de nachten, die meestal werd onderbroken door het regelmatige passeren van treinen, een genot. Het bewijst dat we zelfs te midden van maatschappelijke onrust soms een beetje onverwachte rust kunnen vinden!

Het is waar dat ik als vaste NS-klant vorige week zowel verontrust als verrast was. Is dit het begin van een nieuwe wind in sociale bewegingen in Nederland? Zijn werknemers het misschien zat om systematisch op de achtergrond te blijven? Zijn stille onderhandelingen misschien niet langer voldoende als er sprake is van legitieme eisen? Hoe dan ook, ook al heeft deze staking mijn dagelijks leven verstoord, ik sta erachter. Het eisen van betere arbeidsomstandigheden is niet alleen een recht, maar een noodzaak. En als dat betekent dat ik een paar dagen overlast zal ondervinden, dan is dat zo – die prijs wil ik graag betalen.

Volgens de website van de NS zou alles volgende week maandag weer normaal moeten zijn. Laten we hopen dat de vakbonden hun zaak winnen en dat de inspanningen van de werknemers worden erkend, wat resulteert in een loonsverhoging en eerlijkere arbeidsomstandigheden. Want een trein die goed rijdt, rijdt vaak ook omdat degene die hem laat rijden, gewaardeerd wordt.


jeudi, mars 27, 2025

Changement d'heure / Tijdverandering

Je ne sais pas si vous le savez, mais ce week-end, on change d'heure.


Aux Pays-Bas, comme dans de nombreux pays européens, le passage de l’heure d’hiver à l’heure d’été existe depuis des décennies. Introduit en 1916 pour économiser du charbon, il a été abandonné après la guerre, brièvement réintroduit lors de la Seconde Guerre mondiale, puis définitivement adopté en 1977 après le choc pétrolier. Aujourd’hui, il suit les directives européennes. Dans la nuit de samedi à dimanche, à 2 heures du matin, il sera donc 3 heures, et nous perdrons une heure de sommeil.


L’idée d’économiser l’énergie grâce au changement d’heure remonte à une lettre de Benjamin Franklin en 1784. Pourtant, des études récentes montrent que ces économies sont minimes. En revanche, les inconvénients sont bien réels. Les troubles du sommeil sont bien connus des familles avec de jeunes enfants. En plus des études ont démontré une augmentation des crises cardiaques et des accidents vasculaires cérébraux dans les jours suivant le passage à l’heure d’été. 

Une chose que j’ignorais est la situation particulière de la France. Avant la Seconde Guerre mondiale, la France utilisait le fuseau horaire de Greenwich (GMT+0), en accord avec sa position géographique. Cependant, en 1940, sous l’occupation allemande, le pays a adopté l’heure de Berlin (GMT+1 en hiver, GMT+2 en été). Après la guerre, la France n'est jamais revenue à son fuseau d’origine et a conservé cette heure avancée. Ce décalage, combiné au passage à l’heure d’été, creuse un écart important avec l’heure solaire, notamment dans l’ouest du pays, où il peut atteindre 2h30 en été. Cela perturbe le rythme biologique et le sommeil des habitants.


L’Union européenne débat depuis plusieurs années de la suppression du changement d’heure. Une majorité de citoyens y est favorable, mais les États membres peinent à s’accorder sur un fuseau horaire unique. Aux Pays-Bas comme ailleurs, la question reste ouverte, tandis que les effets du décalage horaire sur la santé et le bien-être continuent d’être débattus.





Ik weet niet of je het weet, maar dit weekend veranderen we het uur.

In Nederland, zoals in veel Europese landen, bestaat de overgang van wintertijd naar zomertijd al decennia lang. In 1916 ingevoerd om kolen te besparen, werd het na de oorlog afgeschaft, kortstondig opnieuw ingevoerd tijdens de Tweede Wereldoorlog, en vervolgens definitief aangenomen in 1977 na de oliecrisis. Tegenwoordig volgt het de Europese richtlijnen. In de nacht van zaterdag op zondag, om 2 uur 's nachts, wordt het dus 3 uur, en verliezen we een uur slaap.


Het idee om energie te besparen door de uur verandering gaat terug op een brief van Benjamin Franklin in 1784. Recente studies tonen echter aan dat deze besparingen minimaal zijn. De nadelen zijn daarentegen wel reëel. Slaapstoornissen zijn bekend bij gezinnen met jonge kinderen. Bovendien hebben studies een toename van hartaanvallen en beroertes aangetoond in de dagen na de overgang naar zomertijd.


Iets wat ik niet wist, is de bijzondere situatie van Frankrijk. Voor de Tweede Wereldoorlog gebruikte Frankrijk de tijdzone van Greenwich (GMT+0), in overeenstemming met zijn geografische ligging. In 1940, onder de Duitse bezetting, nam het land echter de Berlijnse tijd aan (GMT+1 in de winter, GMT+2 in de zomer). Na de oorlog is Frankrijk nooit teruggekeerd naar zijn oorspronkelijke tijdzone en heeft het deze vooruitgeschoven tijd behouden. Deze afwijking, gecombineerd met de overgang naar zomertijd, creëert een aanzienlijk verschil met de zonnetijd, vooral in het westen van het land, waar het in de zomer 2,5 uur kan bedragen. Dit verstoort het biologische ritme en de slaap van sommige inwoners.


De Europese Unie debatteert al enkele jaren over het afschaffen van de uur verandering. Veel van de burgers zijn hier voorstander van, maar de lidstaten hebben moeite om het eens te worden over een uniforme tijdzone. In Nederland, net als elders, blijft de kwestie open, terwijl de effecten van de tijdsverandering op de gezondheid en het welzijn nog steeds worden besproken.


mercredi, mars 12, 2025

Anniversaire / Verjaardag

Un anniversaire, c’est un moment crucial dans la vie d’une personne. En France, ce sont surtout les enfants et les jeunes adultes qui le célèbrent en grande pompe. Je me souviens que, de mon temps, j’avais organisé une "boum" pour mes 15 ans. J’avais invité quelques amis, nous avons mis la musique à fond (et ce ne sont pas les voisins qui se sont plaints… mais mes propres parents, qui regrettaient déjà de m’avoir laissé organiser ça). À l’époque, les slows avaient un succès fou, et autant dire que tout le monde attendait le moment stratégique pour inviter son crush à danser. J’ai reçu des cadeaux, nous avons ri, et nous avons savouré un gâteau décoré pour l’occasion,

En France, les adultes fêtent aussi leur anniversaire, mais plutôt pour les âges ronds. On invite quelques amis, on mange un gâteau, on reçoit des cadeaux. Tout cela se passe en petit comité dans la sphère privée.

Mais alors, aux Pays-Bas, attention ! Là-bas, un anniversaire, c’est une affaire d’État. D’abord, c’est toujours une occasion de faire la fête (et qui s’en plaindrait ?). Toute la famille débarque, on mange du gâteau et on reçoit des cadeaux. Mais le plus drôle, c’est que tout le monde se félicite mutuellement. La personne qui fête son anniversaire, bien sûr, mais aussi son frère, sa sœur, ses parents, son conjoint, ses enfants… Bref, si vous connaissez quelqu’un qui a un anniversaire, préparez-vous à féliciter la moitié de la ville. Moi, ça me fait toujours rire au travail : quand je dis que mon mari a fêté son anniversaire, mes collègues me répondent "félicitations !"… alors que franchement, je n’ai rien fait, à part manger une part de gâteau ! Mais au fond, je trouve ça sympa, surtout pour les mamans qui, après tout, ont quand même fait le plus gros du boulot il y a quelques années.

Au bureau, c’est une autre histoire. La tradition veut que celui qui fête son anniversaire apporte un gâteau. Mais attention, les collègues ne sont pas ingrats : ils offrent un cadeau en retour. Et bien sûr, ils prennent soin de décorer votre chaise de bureau, histoire que personne ne puisse ignorer votre grand jour.

Et attention, le 50e anniversaire, aux Pays-Bas, c’est du lourd ! Certaines personnes se retrouvent avec une énorme poupée installée dans leur jardin, accompagnée d’un panneau "Sarah" ou "Abraham". Autant dire que si vous ne l’aviez pas encore accepté, c’est le moment : vous avez officiellement pris un coup de vieux.


Een verjaardag is een cruciaal moment in iemands leven. In Frankrijk zijn het vooral kinderen en jongeren die het feest met veel pracht en praal vieren. Ik kan me herinneren dat ik ooit een feest organiseerde voor mijn 15e verjaardag. Ik had wat vrienden uitgenodigd, we zetten de muziek hard (en het waren niet de buren die klaagden... maar mijn eigen ouders, die er al spijt van hadden dat ze mij dit hadden laten organiseren). Slowdances waren destijds een groot succes en het spreekt voor zich dat iedereen wachtte op het juiste moment om zijn of haar crush ten dans te vragen. Ik kreeg cadeautjes, we lachten en we genoten van een taart die speciaal voor de gelegenheid was versierd.

In Frankrijk vieren volwassenen ook hun verjaardag, maar vooral bij een kroonjaar. We nodigen wat vrienden uit, we eten een taart, we krijgen cadeautjes. Dit alles vindt plaats in een kleine groep, in de beslotenheid van hun eigen privésfeer.

Maar in Nederland is een verjaardag een staatsaangelegenheid. Allereerst is het altijd een reden om te vieren (en wie zou daarover klagen?). De hele familie komt, we eten taart en krijgen cadeautjes. Maar het leukste is dat iedereen elkaar feliciteert. Natuurlijk de jarige, maar ook zijn/haar broer, zus, ouders, partner, kinderen... Kortom, als je iemand kent die jarig is, kun je de halve stad feliciteren. Ik moet altijd lachen op het werk: als ik vertel dat mijn man jarig is geweest, reageren mijn collega's met "gefeliciteerd!"... terwijl ik eerlijk gezegd niets heb gedaan, behalve een stuk taart eten! Maar van binnen vind ik het wel mooi, vooral voor de moeders die een paar jaar geleden immers het meeste werk hebben gedaan.

Op kantoor is het ook een verhaal. Volgens de traditie brengt de jarige een taart mee. Maar let op, collega's zijn niet ondankbaar: ze bieden in ruil daarvoor een cadeau aan. En natuurlijk versieren ze ook uw bureaustoel, zodat niemand uw grote dag kan vergeten.

Het 50-jarig jubileum is in Nederland een groot feest! Sommige mensen hebben een enorme pop in hun tuin staan ​​met een bordje met daarop 'Sarah' of 'Abraham'. Het moge duidelijk zijn dat als u het nog niet had geaccepteerd, dit het moment is: u bent officieel ouder geworden.